Paggunita sa Mahal na Birhen ng Santo Rosario
Oktubre 7, 2009
Nakahanda ka bang tumugon ng "Oo" sa isang kaibigang humihingi ng dagliang tulong? Nakahanda ka bang sumagot ng "Oo" sa isang planong walang katiyakan? Ito ang ipinapakitang halimbawa sa atin ni Maria sa ebanghelyo para sa araw na ito.
Hindi basta-bastang "Oo" ang ibig sabihin ng tugong ito ni Maria. Punong-puno ito ng iba't-ibang pahayag.
Una, "Oo, nananalig ako sa Iyo, Panginoon..." Sa tingin ng isang labing-apat na taong dalaga, walang katiyakan ang pagdadalantao nang walang ama. Hindi pa katulad ng lipunan natin ang lipunang ginagalawan ni Maria noon. Kapag nahuli siyang nagdadalang-tao maaari siyang ihabla ni Jose sa salang pangangalunya sapagkat sila ay nakatakda nang pakasal nang siya ay mabuntis. Nalalaman ito ni Maria, subalit dahil sa ang Diyos Ama ang nagsabi, oo ang magiging katugunan niya.
Ikalawa, "Oo, sasamahan kita sa gitna ng tuwa, hapis at luwalhati..." Ang pagiging ina ng mananakop ay batbat ng hapis. Ano na lang ang nadarama ng isang ina na magsisilang ng kanyang panganay na anak sa isang "hiram na sabsaban"? Ano kaya ang pakiramdam nang may nagbabanta sa buhay ng iyong anak? Ano ang pakiramdam nang nakikita mo ang iyong anak na unti-unting namamatay samantalang wala kang magawa? At maging hanggang sa huling hantungan, tanging isang hiram na libingan ang maipamamana mo sa iyong anak? Ang bawat tuwa, hapis at luwalhating nadarama natin ay sa palagay ko, makapitong ibayong nadama ni Maria sa piling ng kanyang Anak. Sana, kung nakadarama man tayo ng tuwa, ito ay dahil kapiling natin ang Panginoon. At kung nakadarama naman tayo ng hapis, lagi sana nating isipin na ito ay sa ikaluluwalhati ng Panginoon, at nawa, sa tulong ng Panginoon at ng kanyang ina, ang Reyna ng Santo Rosaryo, ating mapagtagumpayan ang paghihirap natin sa buhay na ito at makabangon tayong maluwalhati mula sa kinalugmukan nating hirap, lungkot, dalamahati at kamatayan. Amen.
Hindi basta-bastang "Oo" ang ibig sabihin ng tugong ito ni Maria. Punong-puno ito ng iba't-ibang pahayag.
Una, "Oo, nananalig ako sa Iyo, Panginoon..." Sa tingin ng isang labing-apat na taong dalaga, walang katiyakan ang pagdadalantao nang walang ama. Hindi pa katulad ng lipunan natin ang lipunang ginagalawan ni Maria noon. Kapag nahuli siyang nagdadalang-tao maaari siyang ihabla ni Jose sa salang pangangalunya sapagkat sila ay nakatakda nang pakasal nang siya ay mabuntis. Nalalaman ito ni Maria, subalit dahil sa ang Diyos Ama ang nagsabi, oo ang magiging katugunan niya.
Ikalawa, "Oo, sasamahan kita sa gitna ng tuwa, hapis at luwalhati..." Ang pagiging ina ng mananakop ay batbat ng hapis. Ano na lang ang nadarama ng isang ina na magsisilang ng kanyang panganay na anak sa isang "hiram na sabsaban"? Ano kaya ang pakiramdam nang may nagbabanta sa buhay ng iyong anak? Ano ang pakiramdam nang nakikita mo ang iyong anak na unti-unting namamatay samantalang wala kang magawa? At maging hanggang sa huling hantungan, tanging isang hiram na libingan ang maipamamana mo sa iyong anak? Ang bawat tuwa, hapis at luwalhating nadarama natin ay sa palagay ko, makapitong ibayong nadama ni Maria sa piling ng kanyang Anak. Sana, kung nakadarama man tayo ng tuwa, ito ay dahil kapiling natin ang Panginoon. At kung nakadarama naman tayo ng hapis, lagi sana nating isipin na ito ay sa ikaluluwalhati ng Panginoon, at nawa, sa tulong ng Panginoon at ng kanyang ina, ang Reyna ng Santo Rosaryo, ating mapagtagumpayan ang paghihirap natin sa buhay na ito at makabangon tayong maluwalhati mula sa kinalugmukan nating hirap, lungkot, dalamahati at kamatayan. Amen.
No comments:
Post a Comment